Spadek w Niemczech dla cudzoziemców

Nasza kompania pomaga klientom zrozumieć, jak wygląda proces nabycia spadku w Niemczech. Do każdej sprawy podchodzimy ze szczególną uwagą i profesjonalizmem, proponując indywidualne i kompleksowe rozwiązania, aby zapewnić najwyższą jakość usług.

Dziedziczenie majątku za granicą może być prawdziwym wyzwaniem, zwłaszcza w krajach takich jak Niemcy, gdzie obowiązują jasne i rygorystyczne zasady. Proces ten wymaga znajomości lokalnych przepisów, aby uniknąć możliwych komplikacji. W naszym artykule przyjrzymy się, jak szybko otrzymać spadek w Niemczech dla obcokrajowców przy minimalnych stratach finansowych. Wyjaśnimy także, jak doświadczona międzynarodowa kancelaria prawna może stać się wiarygodnym partnerem i pomóc zagranicznym spadkobiercom pomyślnie przejść przez wszystkie etapy tej trudnej ścieżki.

Zrozumienie niemieckiego systemu dziedziczenia

Niemieckie prawo spadkowe jest częścią prawa cywilnego znaną ze swojej szczegółowości i rygorystycznego egzekwowania przepisów. Ważnym aspektem systemu dziedziczenia w Niemczech jest zasada dziedziczenia przymusowego. Oznacza to, że niektórym krewnym, w tym dzieciom i małżonkom, przysługuje prawo do udziału w majątku zmarłego, niezależnie od treści testamentu. Praktyka ta może znacznie różnić się od podobnych przepisów obowiązujących w innych krajach, gdzie prawa do dziedziczenia mogą być bardziej elastyczne.

W Niemczech można sporządzić testament, w którym dokładnie określić sposób podziału majątku po śmierci. Jednak nawet w przypadku testamentu bezwzględnie obowiązujące zasady dziedziczenia pozostają w mocy i mogą ograniczać swobodę rozporządzania. Bardzo ważne jest, aby zastanowić się, jak Państwa życzenia odnoszą się do obowiązującego Niemieckiego prawa spadkowego. Ponadto zagraniczne trusty często nie są uznawane w kraju, co może powodować trudności przy ubieganiu się o poświadczenie dziedziczenia.

Jeżeli dana osoba nie pozostawiła ważnego testamentu lub jej testament i powiernictwo nie są akceptowane na mocy prawa niemieckiego, zastosowanie mają przepisy dotyczące dziedziczenia ustawowego. W takim przypadku podział majątku odbywa się zgodnie z przepisami prawa niemieckiego lub, w razie potrzeby, zgodnie z przepisami obcymi, jeśli zostaną uznane za ważne. Zasady te ustalają kolejność dziedziczenia oraz określają, kto i w jakiej części otrzyma majątek zmarłego.

Kroki dla cudzoziemców otrzymujących spadek w Niemczech

Ponowna rejestracja spadku w Niemczech dla nierezydentów obejmuje następujące kroki:

• Ustalenie praw do spadku. Pierwszym krokiem jest ustalenie, kto może dochodzić majątku na mocy Niemieckiego prawa spadkowego. Może to stanowić prawdziwe wyzwanie, szczególnie jeśli chodzi o aspekty międzynarodowe.
• Wyszukiwanie i ocena majątku. Należy zidentyfikować wszystkie składniki majątku wchodzącego w skład spadku i dokonać ich wyceny. Może to obejmować rachunki bankowe, nieruchomości, inwestycje i przedmioty osobiste.
• Ubieganie się o Akt dziedziczenia. W Niemczech proces ten nazywa się „Erbscheinsantrag”. Jest to procedura sądowa, podobna w znaczeniu do testamentu w innych krajach, mająca na celu formalne uznanie spadkobierców i ich praw. Po otrzymaniu Aktu dziedziczenia spadkobierca lub jego prawnik ma prawo dostępu do składników majątku wchodzącego w skład spadku.
• Podatki od spadków w Niemczech stanowią ważny aspekt procesu, a ich zapłata uzależniona jest od wartości odziedziczonego majątku oraz stopnia pokrewieństwa pomiędzy spadkobiercami a spadkodawcą. W kraju obowiązują szczególne przepisy podatkowe regulujące ten proces, zgodnie z którymi podatki nakładane są na samych spadkobierców, a nie na majątek. Jednakże spadkobiercom mieszkającym w krajach, które zawarły z Niemcami umowę o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu, przysługują ulgi podatkowe. Umożliwia to uwzględnienie podatków już zapłaconych w Niemczech przy obliczaniu zobowiązania podatkowego w kraju zamieszkania.
• Otrzymanie majątku. Po dopełnieniu wszelkich formalności prawnych majątek zostaje podzielony pomiędzy spadkobierców zgodnie z przepisami Niemieckiego prawa spadkowego.

Standardowa procedura podziału spadku

W przypadku braku testamentu, co zdarza się w większości przypadków, następuje dziedziczenie ustawowe. W takim przypadku prawo do spadku mają małżonek i bliscy krewni zmarłego. Więzy pokrewieństwa dzielą się na kilka kategorii, zwanych „kolejnościami” (Ordnung):

• bezpośredni spadkobiercy: dzieci, wnuki i prawnuki;
• rodzice i rodzeństwo: najbliższa rodzina, w tym bracia i siostry;
• dalsi krewni pierwszego stopnia: dziadkowie, a także wujkowie, ciotki, kuzyni, siostrzeńcy i inne;
• kuzyni drugiego stopnia i dalsi krewni: przedstawiciele trzeciego stopnia pokrewieństwa i dalej;
• wszyscy inni dalsi krewni, którzy również mogą mieć prawo do dziedziczenia w przypadku braku bezpośrednich spadkobierców.

Jeżeli wśród spadkobierców znajduje się co najmniej jedna osoba z pierwszej grupy pokrewieństwa, pozostali krewni pozostają bez udziału. Jeżeli nie ma bezpośrednich zstępnych, prawo do dziedziczenia przechodzi na krewnych drugiej kolejności. Jeśli te osoby nie żyją, majątek zostanie przekazany krewnym trzeciego stopnia i tak dalej, w miarę zanikania pokrewieństwa.

Kolejność dziedziczenia jest bezpośrednio związana z udziałami, które zostaną rozdzielone pomiędzy spadkobierców. Jeżeli małżonek przeżyje zmarłego, otrzymuje połowę majątku, jeżeli są dzieci lub inni spadkobiercy pierwszego stopnia. Reszta jest między nimi dzielona, ​​przy czym udział drugiej kolejności nie przekracza jednej czwartej. Dalsi krewni wstępują w prawa do spadku dopiero w przypadku braku małżonka lub spadkobierców pierwszego i drugiego stopnia.

Jednakże taki system ma swoje wady. Przykładowo, zgodnie z prawem niemieckim do kręgu spadkobierców nie zaliczają się dzieci adoptowane, zstępni małżonka oraz inne znaczące osoby, które mogłyby być bliskie spadkodawcy. Kolejna trudność pojawia się, gdy miejsce pobytu spadkobierców jest nieznane. Dopóki nie zostanie ustalone, komu dokładnie przysługuje prawo do dziedziczenia, nieruchomość nie może przejść na własność.

Podział według testamentu

Kiedy zmarły pozostawił testament, staje się on głównym dokumentem określającym sposób podziału majątku. W tym przypadku przepisy prawne dotyczące dziedziczenia ustępują miejsca ostatniej woli zmarłego.

Testament daje właścicielowi pełną swobodę:

• ustanawiania na spadkobierców dowolnych osób i organizacji, niezależnie od ich powiązań rodzinnych;
• ustalenia wszelkich proporcji podziału majątku pomiędzy spadkobiercami;
• ustalenia warunków, na jakich spadkobiercy mogą otrzymać swój udział.

Jednakże bliscy krewni pierwszego i drugiego stopnia mają prawo zaskarżyć testament, jeżeli narusza on ich uprawnienia do obowiązkowego udziału w spadku.

Na przykład, jeśli mąż postanowi przekazać cały swój majątek dzieciom, nie wspominając o żonie, ona może w ciągu trzech lat od jego śmierci zaskarżyć testament i domagać się ustawowej części majątku.

Z prawnego punktu widzenia testament w Niemczech można sporządzić na dwa główne sposoby:

• testament odręczny, napisany całkowicie odręcznie, w którym wyraźnie określone są ostatnie życzenia zmarłego;
• testament poświadczony notarialnie, sporządzony przy udziale notariusza, co zapewnia dodatkowy stopień wiarygodności i mocy prawnej dokumentu.

Obie formy testamentu mają swoją ważność. Jeżeli dokument zostanie sporządzony prawidłowo, sporządzenie testamentu odręcznego będzie całkowicie bezpłatne. Testament poświadczony notarialnie wymaga kosztów, ale gwarantuje, że dokument zostanie sporządzony ze wszystkimi niuansami prawnymi i wykonany bez problemów.

W obu przypadkach spadkobiercy otrzymują zawiadomienie o spadku. Mają możliwość zrzeczenia się prawa do spadku w terminie sześciu tygodni od chwili, gdy dowiedzą się o śmierci spadkodawcy. W przypadku osób znajdujących się poza granicami Niemiec okres ten wydłuża się do sześciu miesięcy. Jeżeli w wyznaczonym terminie nie wpłynie zrzeczenie się przyjęcia spadku, uważa się za automatycznie przyjęty.

Niemieckie prawo spadkowe

Podstawa prawna

Proces dziedziczenia w Niemczech reguluje Kodeks cywilny (Bürgerliches Gesetzbuch – BGB) oraz ustawa o podatku od spadków i darowizn (Erbschaftsteuer– und Schenkungsteuergesetz – ErbStG). Standardy te ustanawiają kluczowe zasady mające zastosowanie na wszystkich etapach procesu.

Główne etapy procesu dziedziczenia:

1. Zawiadomienie o śmierci.

Pierwszym krokiem jest powiadomienie lokalnego sądu spadkowego (Nachlassgericht), który przejmuje kontrolę nad całym procesem podziału spadku.

2. Uzyskanie aktu dziedziczenia (Erbschein).

Spadkobiercy muszą złożyć wniosek o wydanie Erbschein, oficjalnego potwierdzenia swoich praw do spadku. Dokument ten jest niezbędny do zarządzania i podziału majątku zmarłego. Okres nabycia spadku w Niemczech wynosi sześć tygodni dla osób mieszkających w kraju i sześć miesięcy dla spadkobierców znajdujących się poza jego granicami.

Podstawę prawną tych kroków stanowi §§ 2353-2370 Niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB).

3. Przyjęcie lub zrzeczenie się spadku.

Każdy spadkobierca w Niemczech ma prawo zarówno przyjąć, jak i odrzucić proponowany spadek. Aby ubiegać się o zrzeczenie się spadku w Niemczech, należy złożyć wniosek w ustalonym terminie: sześć tygodni dla rezydentów Niemiec i sześć miesięcy dla osób mieszkających poza granicami Niemiec.

Podstawa prawna: §§ 1942-1954 Niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB).

4. Obowiązki podatkowe przy dziedziczeniu.

Stosunki dziedziczenia w Niemczech podlegają opodatkowaniu w zależności od stopnia pokrewieństwa łączącego spadkobiercę ze zmarłym, a także od całkowitej wartości przekazanego majątku. Aspekty te reguluje ustawa o podatku od spadków (ErbStG). Im bliższy związek ze spadkodawcą, tym bardziej lojalne są stawki podatkowe i tym wyższe jest niepodlegające opodatkowaniu minimum.

Akt dziedziczenia – rejestracja dokumentów

Akt dziedziczenia to dokument urzędowy wydawany przez organy sądowe, potwierdzający prawa spadkobierców do majątku zmarłego. Dokument ten jest właściwie kluczem do zarządzania majątkiem: pozwala uzyskać dostęp do rachunków bankowych, przerejestrować nieruchomość i zarządzać innym odziedziczonym majątkiem.

Dlaczego ważne jest uzyskanie aktu dziedziczenia?

• Dostęp do środków finansowych: Banki zazwyczaj wymagają tego dokumentu, aby zapewnić spadkobiercom dostęp do rachunków zmarłego.
• Rejestracja nieruchomości: Aby ponownie zarejestrować nieruchomość w księgach wieczystych, często warunkiem wstępnym jest posiadanie aktu.
• Prawne potwierdzenie praw: jest to oficjalny dowód praw do dziedziczenia na rzecz osób trzecich i zainteresowanych.

Jak ubiegać się o wydanie aktu dziedziczenia?

• Złożenie wniosku. Pierwszym krokiem jest złożenie wniosku do sądu spadkowego o wydanie aktu w Niemczech. Można tego dokonać osobiście lub za pośrednictwem zaufanego prawnika.
• Gromadzenie niezbędnych dokumentów. Będą musieli Państwo przedstawić szereg dokumentów, w tym akt zgonu zmarłego i dowód tożsamości wnioskodawcy. Jeśli istnieje testament, należy go również uwzględnić.
• Notarialne poświadczenie. Aby potwierdzić dokładność podanych informacji, mogą Państwo potrzebować oświadczenia pod przysięgą (affidavit) – notarialnie poświadczonego oświadczenia opisującego prawa do dziedziczenia.
• Uiszczanie opłat. Procedura rejestracyjna wymaga uiszczenia opłat rządowych, których wysokość uzależniona jest od całkowitej wartości spadku.

Podstawowe przepisy Niemieckiego prawa spadkowego

Niemieckie prawo spadkowe obejmuje swym zakresem całe terytorium kraju i opiera się na zasadzie sukcesji uniwersalnej. Oznacza to, że gdy dana osoba umiera, jego spadkobiercy automatycznie otrzymują nie tylko cały majątek, ale także zobowiązania, w tym zaległe długi. Mechanizm ten eliminuje konieczność wyznaczania wykonawcy testamentu czy poddawania się skomplikowanym procedurom prawnym.

W Niemczech spadkobiercy prawni, czyli dzieci, małżonkowie lub zarejestrowani partnerzy, a także rodzice, mają prawo odmówić przyjęcia swojej części spadku. Prawo niemieckie pozwala jednak spadkodawcy na wyłączenie z kręgu spadkobierców swoich najbliższych krewnych. Jednakże tacy wykluczeni spadkobiercy mogą dochodzić prawa do udziału obowiązkowego (Pflichtteil). W tym celu będą musieli przedstawić zaświadczenie potwierdzające prawo do dziedziczenia.

Wielkość obowiązkowego udziału w spadku w Niemczech stanowi jedynie połowę części majątku, którą otrzymaliby, gdyby odziedziczyli je z mocy prawa. Tworzy to równowagę pomiędzy wolnością spadkodawcy a ochroną interesów najbliższej rodziny.

Zgodnie z prawem niemieckim, jeżeli spadkodawca nie pozostawił testamentu, podział majątku następuje w sposób ścisły, w zależności od stopnia pokrewieństwa:

• Spadek przypada dzieciom w równych częściach. Jeżeli już nie żyją, prawo do dziedziczenia przechodzi na wnuki.
• Jeżeli nie ma zstępnych, majątek jest dzielony równo pomiędzy rodziców.
• W przypadku nieobecności rodziców, spadkobiercami są bracia, siostry, a w przypadku ich śmierci – ich dzieci – siostrzeńcy i siostrzenice.
• W przypadku braku takich krewnych majątek przechodzi na dziadków, którzy dzielą go po równo.
• Jeśli nie ma dziadków, spadkobiercami stają się wujkowie, ciotki lub kuzyni.

Udział małżonka lub partnera cywilnego w spadku ustala się na podstawie obecności innych spadkobierców i dzieli się go w następujący sposób:

• Jeżeli zmarły pozostawił dzieci lub wnuki, małżonek otrzyma 25% spadku.
• Jeżeli są rodzice, bracia, siostry, siostrzeńcy, siostrzenice lub dziadkowie, udział współmałżonka wzrasta do 50%.
• Jeżeli zmarły nie miał innych krewnych, cała masa spadku – 100% – przypada małżonkowi lub partnerowi.
• W przypadku oficjalnego rozwodu w chwili śmierci spadkodawcy, małżonek zostaje całkowicie pozbawiony prawa do spadku.

System ten podkreśla priorytet bliskich relacji w podziale majątku.

Ustawodawstwo spadkowe dla cudzoziemców w Niemczech

Zgodnie z prawem UE obywatele mieszkający za granicą mają możliwość samodzielnego ustalenia, które przepisy kraju – dotyczące obywatelstwa, pochodzenia czy miejsca zamieszkania – będą regulować ich proces dziedziczenia. Jeżeli jednak dana osoba nie złożyła testamentu lub oświadczenia ustawowego wskazującego preferowane prawo, obowiązuje zasada ostatniego miejsca zamieszkania. W takim przypadku w postępowaniu spadkowym będzie stosowane prawo państwa, w którym zmarły mieszkał przez ostatnie pięć lat swojego życia.

Ustawa o dziedziczeniu emerytur i rent w Niemczech

W niektórych przypadkach krewni mają możliwość dziedziczenia świadczeń emerytalnych zmarłego, a emerytury takie są zwolnione z opodatkowania. Na przykład wdowy i wdowcy mogą ubiegać się o rentę rodzinną lub rentę z tytułu opieki nad dzieckiem, a dzieci mogą ubiegać się o rentę sierocą. Istnieją jednak pewne warunki otrzymania tych płatności.

Kluczowym wymogiem jest to, że zmarły musiał opłacać składki ubezpieczeniowe przez co najmniej pięć lat przed śmiercią. Dla małżonków ważnym warunkiem jest czas trwania małżeństwa: powinno ono trwać co najmniej rok. W przypadku dzieci rentę sierocą mogą pobierać do ukończenia 18 roku życia, a w niektórych przypadkach okres ten może zostać przedłużony do 27 lat, np. jeżeli dziecko kontynuuje naukę lub znajduje się w trudnej sytuacji życiowej.

Zrzeczenie się majątku i podważenie testamentu w Niemczech

W Niemczech spadkobiercy mają prawo odmówić przyjęcia spadku, nawet jeśli ich nazwisko jest wskazane w testamencie. Wynika to z faktu, że spadek może obejmować nie tylko majątek, ale także zobowiązania dłużne. Aby zrzec się spadku, spadkobierca powinien złożyć odpowiedni wniosek w terminie sześciu tygodni od śmierci spadkodawcy, a jeżeli zamieszkuje poza granicami Niemiec – w terminie sześciu miesięcy.

Ponadto, jeżeli spadkobierca uważa, że ​​jego udział w testamencie jest mniejszy, niż wynika to z przepisów prawa, może zaskarżyć testament. W tym przypadku jest on uprawniony do otrzymania jedynie połowy kwoty, do której byłby uprawniony na podstawie standardowego podziału zgodnie z niemieckim prawem spadkowym. Wniosek składa się do sądu spadkowego (Nachlassgericht), który zwykle znajduje się w miejscu ostatniego zamieszkania zmarłego. Jeżeli zmarłym był cudzoziemiec niemający miejsca zamieszkania w Niemczech, wówczas wniosek można złożyć do sądu w Berlinie-Schöneberg.

Nieodebrany spadek w Niemczech

Jeżeli żaden ze spadkobierców nie wykaże zainteresowania spadkiem lub odmówi, cały majątek staje się własnością państwa.

Testament w Niemczech

W Niemczech obcokrajowcy lub nierezydenci nie mają obowiązku sporządzania testamentu w tym kraju. Jednakże testamenty sporządzone za granicą są uznawane także wtedy, gdy odpowiadają standardom międzynarodowym. Należy pamiętać, że niemieckie prawo dotyczące podatku od spadków ma zastosowanie tylko wtedy, gdy w testamencie określono, że zastosowanie będzie miało prawo kraju pochodzenia zmarłego. Jeżeli testament jest spisany w języku obcym, spadkobiercy lub wykonawca testamentu będą musieli zapłacić za jego tłumaczenie na język niemiecki, co może stanowić dodatkowe obciążenie.

Powszechną praktyką jest sporządzanie dwóch testamentów, jednego w Niemczech i jednego w państwie, którego zmarły posiadał obywatelstwo. Wymaga to szczególnej ostrożności, aby uniknąć konfliktów między nimi. Dlatego też, aby prawidłowo sporządzić testamenty i zachować zgodność ze wszystkimi niuansami prawnymi związanymi z prawem międzynarodowym i niemieckim, zaleca się konsultację z prawnikiem specjalizującym się w międzynarodowym prawie spadkowym.

Ponadto małżonkowie i partnerzy mają możliwość sporządzenia testamentu wspólnego, co pozwala im uwzględnić wspólne interesy przy podziale spadku.

Rodzaje testamentów w Niemczech

W Niemczech istnieje kilka rodzajów testamentów, które można wybrać w zależności od swoich preferencji i sytuacji.

• Testament napisany odręcznie to dokument napisany odręcznie i podpisany przez osobę go sporządzającą. Może być napisany w dowolnym języku, co pozwala na elastyczne podejście do sporządzenia. Opcja ta jest wygodna dla tych, którzy chcą szybko i bez dodatkowych kosztów sporządzić testament.
• Testament publiczny – sporządzany przy udziale notariusza, który poświadcza jego autentyczność i poprawność. Ten rodzaj testamentu zazwyczaj wymaga większych inwestycji finansowych, ponieważ jego przygotowanie jest droższe. Daje jednak pewność, że testament będzie miał moc prawną i zostanie prawidłowo wykonany, co minimalizuje ryzyko jego zaskarżenia lub nieważności.

Koszt testamentu, niezależnie od jego rodzaju, często zależy od tego, jaki majątek lub składniki majątku wchodzą w skład spadku. Im bardziej złożone i rozległe są prawa spadkowe, tym wyższy może być koszt spadku.

Jak napisać testament w Niemczech

W Niemczech testamenty podlegają rygorystycznym wymogom, aby można je było uznać za prawomocne. Niezastosowanie się do tych zasad może skutkować unieważnieniem dokumentu.

• Samodzielny testament musi być w całości napisany odręcznie przez autora, podpisany i opatrzony datą. Dokument może być sporządzony w dowolnym języku i musi zawierać imię i nazwisko autora oraz miejsce, w którym został sporządzony. Jest to prosty i ekonomiczny sposób na sformalizowanie testamentu, istotne jest jednak dopełnienie wszelkich wymogów jego wykonania.
• Testament notarialnie poświadczony polega na ustnym oświadczeniu woli spadkodawcy, które następnie zostaje spisane przez notariusza. Taki dokument ma dodatkową gwarancję mocy prawnej, ponieważ jego dokładność sprawdza profesjonalista.

Notariusz bierze także na siebie zadanie zapewnienia, że ​​treść testamentu spełnia wszystkie wymogi określone przez prawo niemieckie. Po podpisaniu dokumentu przez spadkobiercę notariusz dokonuje jego wpisu do rejestru testamentów, zapewniając w ten sposób jego urzędową rejestrację i bezpieczeństwo. Bardziej szczegółowe informacje na temat pracy notariuszy w Niemczech można uzyskać za pośrednictwem Federalnej Izby Notarialnej (Bundesnotarkammer), która koordynuje ich działalność i zapewnia obywatelom przydatne zasoby.

Testament w Niemczech zawsze można zmienić lub odwołać, jeśli spadkodawca zmieni swoje zamiary. Można to zrobić na kilka sposobów:

• utworzyć nowy dokument testamentowy, który automatycznie zastąpi poprzedni;
• złożyć pisemny wniosek o anulowanie;
• fizycznie zniszczyć oryginał testamentu, np. poprzez jego podarcie lub spalenie;
• usunąć dokument z urzędowego rejestru testamentów, co automatycznie pozbawia go mocy prawnej.

Rejestracja i wejście w życie testamentu w Niemczech

W Niemczech dziedziczenie jest regulowane przez prawo i następuje automatycznie, co sprawia, że ​​praktyka wyznaczania wykonawców testamentu jest rzadka. Zwykle dochodzi do nich jedynie w wyjątkowych przypadkach: np. gdy spadkodawca przewiduje możliwość sporu pomiędzy spadkobiercami lub gdy niektórzy ze spadkobierców nie osiągnęli jeszcze pełnoletności w chwili objęcia praw. Wykonawca testamentu odpowiada za dopełnienie wszystkich warunków testamentu, zapewnienie prawidłowego podziału majątku oraz realizację woli zmarłego, chyba że jeden ze spadkobierców zrzeknie się udziału lub złoży wniosek o rewizję testamentu.

Aby kompetentnie sporządzić testament i uniknąć trudności prawnych, zdecydowanie zaleca się skorzystanie z usług profesjonalistów. Wykwalifikowanego prawnika można znaleźć poprzez Urzędowy Krajowy Rejestr Prawników w Niemczech, w którym znajdują się aktualne informacje o specjalistach z zakresu prawa spadkowego.

Podatek od spadków w Niemczech

Wycena nieruchomości w Niemczech

Wysokość podatku od spadków w Niemczech dla nierezydentów ustalana jest na podstawie wartości netto odziedziczonego majątku. Uwzględnia to całkowitą wartość wszystkich aktywów, takich jak nieruchomości, pojazdy, papiery wartościowe i hipoteki, pomniejszoną o zobowiązania dłużne. Te ostatnie obejmują niespłacone pożyczki, alimenty, rachunki medyczne, podatki pogrzebowe i koszty administracyjne.

Wartość rynkową majątku i innych wartościowych przedmiotów ocenia się na dzień śmierci spadkodawcy w celu ustalenia godziwej ceny do obliczenia podatku. Tym samym podatek pobierany jest wyłącznie od kwoty pozostałej, co odciąża spadkobierców.

Osoby przystępujące do spadku mają obowiązek nie tylko uiścić podatek od spadku, ale także przejąć zobowiązania za wszystkie długi pozostałe po spadkodawcy. Podobna odpowiedzialność dotyczy osób otrzymujących darowizny: są oni wspólnie odpowiedzialni za płacenie podatków wraz z darczyńcą.

Jeżeli darowizny lub spadki są przeznaczone na jakiś konkretny cel, wówczas obowiązek zapłaty podatku spada na tego, kto taką darowiznę przekazuje. Zasada ta zapewnia sprawiedliwy podział ciężarów podatkowych i chroni interesy państwa.

Kategorie spadkobierców

System ulg w zakresie podatku od spadków w Niemczech dzieli spadkobierców na trzy grupy w zależności od ich pokrewieństwa ze zmarłym oraz wielkości spadku.

Do pierwszej grupy zaliczają się bliscy krewni:

• małżonkowie lub partnerzy cywilni;
• dzieci, w tym pasierbowie, a także wnuki i prawnuki dzieci zmarłych;
• wnuki i prawnuki od żyjących dzieci;
• rodzice, dziadkowie.

Do drugiej kategorii zaliczają się dalsi krewni:

• bracia, siostry i ich dzieci (siostrzenice i siostrzeńcy);
• rodzice adopcyjni i inni krewni poprzez małżeństwo;
• byli małżonkowie.

Wszystkie pozostałe osoby nieujęte w tych kategoriach automatycznie zaliczają się do trzeciej grupy.

Kategoria	Pokrewieństwo	Wolne od podatku
1	Współmałżonek	500000€
1	Dzieci	400000€
1	Wnuki	200000€
1	Rodzice, dziadkowie	100000€
2	Inni krewni	20000€
3	Osoby nie są krewnymi	20000€

Stawki podatkowe

Ulgi podatkowe w Niemczech zależą od stopnia pokrewieństwa i wysokości spadku. Przykładowo małżonek jest zwolniony z płacenia podatku do kwoty 500 tys. euro. Dla dzieci limit ten wynosi 400 tys., dla wnuków – 200 tys., a dla rodziców – 100 tys. euro.

Jeżeli spadek przekracza te limity, pozostała część podlega opodatkowaniu progresywnemu. Przykładowo dla kwoty do 75 tys. euro podatek wyniesie 7%, a jeśli kwota przekroczy 75 tys., ale nie osiągnie 300 tys. euro, stawka wzrośnie do 11%. Im większy spadek, tym wyższy procent podatku, aż do 30% dla kwot powyżej 26 mln euro.

Podstawa podatku	Kategoria 1	Kategoria 2	Kategoria 3
Do €75,000	0,07	0,15	0,3
€75,000 – €300,000	0,11	0,2	0,3
€300,000 – €600,000	0,15	0,25	0,3
€600,000 – €6,000,000	0,19	0,3	0,3
€6,000,000 – €13,000,000	0,23	0,35	0,5
€13,000,000 – €26,000,000	0,27	0,4	0,5
Более €26,000,000	0,3	0,43	0,5

Uzyskanie spadku w Niemczech dla obcokrajowców wiąże się z koniecznością uwzględnienia specyfiki lokalnego ustawodawstwa i poradzenia sobie z licznymi niuansami niemieckiego prawa spadkowego. Nasza kompania zapewnia profesjonalne wsparcie, dzięki czemu zagraniczni spadkobiercy mogą przejść ten proces bez zbędnych trudności i zgodnie ze wszystkimi przepisami prawa. Dzięki bogatemu doświadczeniu i głębokiej wiedzy zespół kompanii staje się niezastąpionym pomocnikiem dla osób zainteresowanych bez ryzyka i problemów nabyciem spadku w Niemczech.

Często zadawane pytania

Jak wygląda proces dziedziczenia w Niemczech?

W przypadku śmierci obywatela Niemiec lokalny sąd, zwany „Amtsgericht”, wszczyna postępowanie spadkowe zwane „Nachlassverfahren”. Proces ten jest niezbędny do ustalenia praw do spadku i jego podziału pomiędzy spadkobierców. W Badenii-Wirtembergii proces przeniesienia majątku na spadkobierców dokonuje nie sąd, a notariusze, co upraszcza i przyspiesza cały proces. Sąd spadkowy ma obowiązek zawiadomić wszystkich ewentualnych spadkobierców o wszczęciu postępowania i przysługującym im prawie dochodzenia majątku spadkodawcy.

Jak ustala się kolejność dziedziczenia w Niemczech?

W Niemczech dziedziczenie jest ściśle regulowane przez prawo. W przypadku braku testamentu bezpośrednimi spadkobiercami są dzieci, małżonkowie i rodzice zmarłego.

Udział ustawowy to minimalna część spadku, która jest prawnie gwarantowana niektórym spadkobiercom, choćby byli oni wskazani w testamencie na mniej korzystnych warunkach. Na przykład dzieci i małżonkowie mogą oczekiwać, że otrzymają 50% udziału, który otrzymaliby w przypadku braku testamentu.

Jakie dokumenty są potrzebne do zarejestrowania spadku w Niemczech?

Aby otrzymać spadek w Niemczech, często konieczne jest przedstawienie oficjalnego dowodu potwierdzającego prawo do dziedziczenia. Może to być akt dziedziczenia (Erbschein) wydany przez sąd, europejski poświadczenie dziedziczenia (ECS) lub dokument wykonujący testament. Dokumenty takie są szczególnie potrzebne, jeśli w skład spadku wchodzą nieruchomości położone na terenie Niemiec. Potwierdzają prawne prawo spadkobierców do rozporządzania majątkiem.

Jakie możliwości sporządzenia testamentu są dostępne w Niemczech?

W Niemczech testament można sporządzić na dwa główne sposoby: samodzielnie lub przy pomocy notariusza. Każda z tych opcji ma swoją własną charakterystykę. W przypadku wyboru notarialnego spadkodawca może ustnie przekazać notariuszowi swoją ostatnią wolę lub przedstawić pisemny dokument stwierdzający, w jaki sposób chce rozporządzić swoim majątkiem. Notariusz rejestruje te informacje, zapewniając ważność prawną dokumentu.

Czy spadek z Niemiec podlega opodatkowaniu?

Tak, spadek w Niemczech jest uznawany za formę dochodu i podlega opodatkowaniu, podobnie jak zarobki czy zyski z inwestycji. Podatek ten dotyczy nie tylko majątku otrzymanego po śmierci, ale także dużych sum pieniężnych przekazanych za życia dawcy. Podatek ten nazywany jest podatkiem od darowizn.

Czy mogę dziedziczyć długi w Niemczech?

Tak, w Niemczech spadkobierca otrzymuje nie tylko majątek, ale także zobowiązania zmarłego, w tym jego długi. Prawo daje jednak możliwość zabezpieczenia się przed osobistą odpowiedzialnością za te długi. Spadkobierca ma prawo odmówić przyjęcia spadku lub ograniczyć swoją odpowiedzialność, postępując zgodnie z określonymi procedurami prawnymi.

Kto ma prawo zaskarżyć testament w Niemczech?

W Niemczech osoby uprawnione do obowiązkowej części spadku mogą ubiegać się o rewizję testamentu. Jest to możliwe w przypadku, gdy zostały one wyłączone z dokumentu lub pozostawione w mniejszym zakresie niż wymagany przepisami prawa. Zaskarżenie jest możliwe, jeżeli istnieją podstawy, aby sądzić, że testament narusza ich prawa lub został sporządzony z błędami.

Jak odmówić przyjęcia spadku w Niemczech?

Niemieckie prawo pozwala spadkobiercom odmówić przyjęcia spadku, jeśli nie chcą go przyjąć. W tym celu należy złożyć wniosek do sądu spadkowego. Ramy czasowe są różne: jeśli Państwo mieszkają w Niemczech, decyzja musi zostać podjęta w ciągu sześciu tygodni od momentu poznania spadku. Jeśli mieszkają Państwo za granicą, okres ten wydłuża się do sześciu miesięcy.